< class='post-title tag-page-post-type-title '> < class='post-title tag-page-post-type-title '>

#17 I live my life in ever widening circles

0 Reacties
/
In mei is het dan echt zo ver. Na een jaar uitstel komen meer dan 60 mensen uit alle mogelijke windstreken voor een betoverend feest naar Terra Meera in Kroatie. Voor mijn verjaardag. Of beter: voor een tweedaags festival ter ere van het leven zelf. Met z’n allen zijn we een heel weekend dronken van liefde en verbinding. We zijn niet alleen maar blij; er vloeien ruimschoots tranen van al het verdriet dat ook bij het leven hoort. De schaduw en het licht, dat is het leven dat we vieren. Al die mensen die de moeite hebben genomen om af te reizen naar deze mooie, maar ook verre plek. Diep ontroerd ben ik.

#16 De heks in ere hersteld

0 Reacties
/
De betekenis van de heks houdt me al sinds de start van mijn reis rond de zestig bezig. Ik stuitte op het begrip Crone, de eretitel of geuzenaam voor de wijze oude vrouw, waar we in het Nederlands nog geen goede equivalent voor hebben. Het wordt vaak vertaald als oud besje of heks, op het eerste gehoor eerder een belediging dan een geuzenaam. Toch blijft ze me bezighouden, die heks. Wat weten we eigenlijk van haar. Vriendin Lia stelt een literaire heksenkring voor om samen op onderzoek te gaan.

#15 Mensen van onze leeftijd

2 Reacties
/
Ik had haar ook al gespot in de wachtkamer van de ferry naar het volgende Kaapverdische eiland. We hadden ons netjes op tijd gemeld. Iedereen wist dat het onzin was zo vroeg te komen. Toch deden we het allemaal braaf. Niet alleen de spaarzame toeristen, ook de lokale bevolking. Niemand wilde de boot missen. Hij ging maar eens per week, en dan wel stipt op tijd. De keurige vrouw met kort blond haar en Teva sandalen kwam naast me staan bij het luikje van de kiosk. Handig reis-bloesje boven blanke benen, waaraan te zien was dat ze nog niet zo lang in Kaapverdië waren.

#14 Aan het eind van de dag

0 Reacties
/
Hoe je de balans van je leven ook op kunt maken, laat Nelleke Noordervliet zien in “Aan het eind van de dag”. De vorm van een roman geeft vrijheid om alle aspecten van de werkelijkheid te verkennen, ‘want iedere overeenkomst daarmee berust op toeval’. Ze introduceert Katherina Mercedes Donker, Kat voor intimi, oud-minister en schrijfster van boeken over politiek en de rol van de vrouw, die nu een plezierig en onderhoudend bestaan leidt van concertbezoek en dagelijkse boven-de-krant-gesprekken met haar huidige partner. Dan komt het verzoek binnen om een biografie over haar te mogen schrijven. Haar leven zou symbool staan voor de tijdsgeest van de jaren 70 en 80. Het adagium uit die tijd, het persoonlijke is politiek, geldt volgens de biografe ook andersom: het politieke is wel degelijk ook persoonlijk. Met het lezen van de uitnodiging voor een eerste verkennend gesprek, komt de stroom aan reflecties op gang. Het lijkt Katharina Mercedes Donker helemaal geen goed idee om een boek over haar leven te laten schrijven. Daar komen de donkere kanten in, die ze liever verborgen wil houden.

#13 De viool van mijn moeder

1 Reactie
/
Door de open deur van het Twentse Los Hoes zie ik buiten de gekleurde bladeren speels en licht naar beneden dwarrelen. Een zonnige herfstdag in oktober. Mijn zus en ik staan innig naast elkaar. Het geroezemoes achter ons komt zachtjes tot stilstand. Ik voel de blikken in mijn rug. Sommige mensen praten nog even door. De kist is net gesloten. Wij hebben zojuist de deksel erop gedaan. Mama’s sierraden voorzichtig van haar vingers gehaald en in een fluwelen zakje laten glijden. De herfstgeur van buiten vermengt zich met die van de vurenhouten kist en het wierrookstokje dat nog ergens kruidig brandt. De uitgeprinte tekst voor het in memoriam dat ik straks ga lezen, ligt klaar op de tafel naast ons. Mijn bril in de aanslag. Alleen de viool nog.

#12 Forever Young

0 Reacties
/
Toen ik op een dag mijn oogleden liet wegsnijden, was dat voor mij geen cosmetische ingreep, ook al kon ik niet goed uitleggen waarom. Ik heb helemaal niets tegen cosmetische ingrepen. Een lift, filler of implantaat, ik vind het allemaal prima, als je dat zelf echt graag wilt. Gewoon een kwestie van er verzorgd uit blijven zien naar eigen smaak. Je gaat toch ook naar de kapper en verft je haar? Je plakt kunstnagels of wimpers en laat je snor harsen als dat nodig is. Be my guest.

#11 Agenda voor nader onderzoek en gesprek

0 Reacties
/
Voor de zomer kondigde ik hem al plechtstatig aan: een agenda voor nader onderzoek en gesprek. Mijn poging om structuur aan te brengen in het vervolg van de reis rond de zestig. Voor mezelf, om uit te stallen wat ik heb opgevist en wat kennelijk belangrijk is voor mij. Maar ook om een dialoog te starten. Met als doel grotere maatschappelijke zichtbaarheid van vrouwen aan het begin van de derde levensfase.

#10 Halverwege de reis

0 Reacties
/
Hoe is het met je boek? Hoe gaat het schrijven? Mensen vragen het me trouw. En telkens kom ik met het zelfde antwoord. Op en neer. En nee, het is geen boek, maar een blog. Ik schrijf tijdens het reizen. Net als bij een echte pelgrimage. Over wat me onderweg bezig houdt, de mooie ontmoetingen, de baalmomenten en de euforie als je je doel bereikt. Alleen weet ik deze keer helemaal niet wat het doel is. Ik heb me op een dwaalspoor begeven. En dan wil ik ook nog onderweg verslag doen. Welke gek heeft dat bedacht? Ik dus, met m’n overmoed.

#9 Hoezo duurzaam inzetbaar?

0 Reacties
/
Tijdens een aantal interne lunchgesprekken over Rondde60 bij het RIVM gaat het over duurzame inzetbaarheid, job crafting en een mix & match programma dat medewerkers de mogelijkheid geeft om in overleg met hun leidinggevende een ander werkpakket samen te stellen. Ik vertel over mijn reis rond de zestig en wat ik uit verschillende bronnen heb opgediept. Namelijk dat mensen in de derde levensfase op zoek zijn naar een nieuw evenwicht tussen enerzijds vrij en autonoom zijn en anderzijds ergens bij willen blijven horen. In combinatie met een behoefte om van betekenis te zijn en te blijven. Tot zover de theorie.

#8 Sexy sixty

0 Reacties
/
De voorjaarszon streelt mijn blote benen. Ik speel met het zand tussen m’n tenen en laat mijn hoofd rusten op mijn armen. De ogen gesloten. In de verte ruist de zee. Ik hoor het gekrijs van een meeuw. Mijn lief en ik liggen verrukkelijk wat te soezen in de zwoele duinen, goed beschut tegen de wind. Zomaar op een zonnige woensdagmiddag. Het leven rond de zestig is zo slecht nog niet. Zachte handen halen het haar uit mijn gezicht.