Berichten

“Geen examens meer.”

/
Ze snapt er niets van, mijn moeizame pogingen om meer zicht op mijn familiegeschiedenis te krijgen. “Dat is toch normaal: oma’s geven toch de familieverhalen door? In Suriname wel hoor!" Zo raakten we in gesprek. Ik wil meer weten, over haar geschiedenis en haar oma’s. Brigitta is geïntrigeerd door mijn onderzoek. Ze herkent de behoefte om betekenis te geven aan je levensverhaal. En ook de moeite die het soms kost om je identiteit te ontrafelen als die uit zoveel verschillende elementen bestaat.

#7 De oma’s van tegenwoordig

/
In haar nieuwe boek doet Heleen van Royen verslag van de verschillende rollen die in een vrouw verenigd kunnen zijn: moeder, dochter, minnares en grootmoeder tegelijk. Inspirerend hoe ze als schrijver haar eigen leven tot onderwerp van haar werk maakt. Ik zie in gedachten al mijn volgende project opdoemen: de oma’s van tegenwoordig, een theaterproductie met een verscheidenheid aan grootmoeders die de wereld becommentariëren en verhalen vertellen over hun eigen leven en geschiedenis. Een kruising tussen de Vagina monologen en Benidorm Bastards moet het worden. Maar eerst deze column.