In mei is het dan echt zo ver. Na een jaar uitstel komen meer dan 60 mensen uit alle mogelijke windstreken voor een betoverend feest naar Terra Meera in Kroatie. Voor mijn verjaardag. Of beter: voor een tweedaags festival ter ere van het leven zelf. Met z’n allen zijn we een heel weekend dronken van liefde en verbinding. We zijn niet alleen maar blij; er vloeien ruimschoots tranen van al het verdriet dat ook bij het leven hoort. De schaduw en het licht, dat is het leven dat we vieren. Al die mensen die de moeite hebben genomen om af te reizen naar deze mooie, maar ook verre plek. Diep ontroerd ben ik.