“Het gaat er, net als in Life of Pi, om welk verhaal je het liefst gelooft. Voor mij is dat: iedere dag de schoonheid en de liefde ervaren. Ik ben nog steeds verliefd op het leven!”

We kennen elkaar van een schrijfcursus, waar Lia de laatste hand legt aan haar roman en ik de fundamenten voor mijn journalistieke project leg. Het was liefde op het eerste gezicht. En liefde blijkt ook de rode draad in haar levensverhaal.

Bij de  kennismaking (daar) in de Franse Morvan zegt ze meteen: “ik voel me leeftijdsloos, dat is mijn hele leven al zo. Ik wil niet geassocieerd worden met 60+ers. Je moet het leven iedere dag vieren. Toen ik zestig werd heb ik een groot feest gegeven met een Surinaamse band en hebben we tot diep in de nacht gedanst. Mijn lief met wie ik al 11 jaar samen ben is 19 jaar jonger dan ik, maar voor mij speelt ons leeftijdsverschil nauwelijks een rol in onze relatie. Ja, het is natuurlijk niet ‘gewoon’ om een kleine vijf jaar leeftijdsverschil met je schoonouders te hebben. Toch ben ik in hun bijzijn meteen de ‘jonge schoondochter’.”

Ik ervaar meteen de aantrekkingskracht: zo’n sprankelende verschijning, die notabene twee jaar ouder is dan ik! Daar wil ik meer van weten. Hoe ervaart zij die bocht rond de zestig, ook al zegt ze zich leeftijdsloos te voelen. Ze wil best meewerken aan een interview, als het maar niet over kwaaltjes gaat. “Ik wil me sowieso niet hechten aan ziekte. Omdat ik al vroeg een danscarrière moest opgeven, ben ik me mijn hele leven bewust van de vergankelijkheid van het leven. Hoeveel tijd ik niet in ziekenhuisbedden heb doorgebracht! Toen leerde ik om door het donker en de eenzaamheid heen naar het licht te kijken. Mijn moeder was ook zo. Zij had reuma en veel pijn. Ik zag hoe ze zich uit haar ellende omhoog kon trekken en haar roze mantelpak aandeed. Dan straalde ze uit: ik ben sterk. En dat was ze dan ook.”

Als we een paar maanden later daadwerkelijk tijd maken, belanden we in een drie uur durend gesprek over een rijk en gepassioneerd leven, met als rode draad de zoektocht naar eenwording, heelheid en bevrijding. En een groeiende behoefte om haar liefdeslessen  door te geven.

“Dans was mijn eerste liefde, mijn lust en mijn leven. Het verhaal gaat dat ik als peuter al de kinderwagen uit klom om te dansen op de muziek van de orgelman in de Jordaan.”

Op haar vijfde mocht ze eindelijk naar balletles en toen ze 11 jaar was auditeerde ze bij de Balletacademie Nel Roos. Een getalenteerd tenger poppetje, dat prima ballerina wilde worden, gefocust en in staat tot extreme overgave en discipline. Daar betaalde ze een hoge prijs voor. Op haar 22^ste was haar heup totaal versleten. Het betekende het einde van haar danscarrière bij Het Nederlands Danstheater.

“Waar ik zeventien jaar lang voor gewerkt had, was in één klap weg. In mijn rouwperiode vond ik troost in het schrijven. Maar ik wilde terug de bühne op; ik miste de interactie met het geluid, het licht en de collega’s. Die magische momenten waarin je samen valt met het grote geheel. Bij de toneelgezelschappen waar ik auditeerde werd ik meteen aangenomen. Ik dompelde mij helemaal onder in het artistieke uitgaansleven. Als ik zelf niet speelde zag ik voorstellingen en tussendoor was ik groupie van toneelgroep de Appel. Op de toneelschool Maastricht maakte ik me het acteurs vak nog meer eigen. Later leerde ik van de beste acteurs het spelen voor de camera in de televisie serie Het Wassende Water, waar ik de rol van Wieleke had. Uiteindelijk koos ik na een half jaar method acting in San Francisco voor mijn geliefde in Nederland, in plaats van terug te gaan zoals ik mijn Amerikaanse agente beloofd had.

Mijn buik wilde een kind dragen. Bij de geboorte van Gabor ervoer ik zo mijn oerkracht, het voelde als een initiatie. Voor mijn zwangerschap legde ik mijn handen op mensen als ze pijn hadden, door mijn handen smolt de pijn weg, ik zag beelden, maar ik stond er nog niet open voor. Na die geboorte initiatie wist ik dat het  tijd was om mijn spirituele pad verder te ontginnen. Ik heb mezelf binnenstebuiten gekeerd, mijn shit opgeruimd en ben lichter geworden bij Jeru Kabbal, de founder van het Clarity Process. Ik werd Reiki Master en leerde Inka energetische helingstechnieken bij Juan en Ivan Nunez del Prado. Sinds een paar jaar ben ik gecertificeerd Healing Tao teacher. Allemaal verschillende manieren om de liefde en energie nog meer te laten stromen.

Mijn zoon is in liefde gemaakt en in liefde ter wereld gekomen. Toch hebben wij het als stel niet gered. Wij raakten elkaar kwijt. Toen onze zoon 4 jaar was zijn we uit elkaar gegaan. Het was een dramatische tijd. Ik wilde er voor hem zijn nu we met z’n tweetjes woonden, dus volgde ik een opleiding tot trainingsacteur en kwam zo in het bedrijfsleven terecht. Daarnaast schreef en regisseerde ik theatervoorstellingen, stond op het toneel en tussendoor ontsponnen zich  gepassioneerde liefdesrelaties. Een driedubbel leven.

Rond mijn vijftigste stierf een van mijn grote liefdes. Ik kon niet op de begrafenis zijn omdat ik als minnares officieel niet bestond. Een periode van diepe rouw, depressiviteit en bezinning volgde. Ik besloot  alleen nog maar te gaan voor een relatie waarin de man er volledig voor mij zou zijn. Zo geschiedde. Na 11 jaar heeft onze liefde zich alleen maar meer vergroot en verdiept. Wij hebben in onze ringen “all-in” staan. En zo is het echt.

Nu rond mijn zestigste heb ik het diepe verlangen om alles wat ik geleerd en doorleefd heb samen te brengen in mijn relatie coaching praktijk. Voor liefdesstellen die de liefde, licht en leven willen laten stromen. In de liefde word je echt gekend en een gezonde relatie geeft een fantastische basis van waaruit je vol vertrouwen de wereld tegemoet kunt treden.

Waar anderen op deze leeftijd beginnen af te bouwen met werk, zie ik mijzelf juist meer creëren. Ik ben altijd een perfecte leerling geweest, maar nu voel ik de behoefte om mijn meesterschap te delen. Dat voelt als een bevrijding. De zegen van boven de zestig zijn is dat ik volkomen verlost ben van oude angsten als niet begrepen worden of bang zijn er niet bij te horen. The best is yet to come.

Marleen, mijn vriendin van 73, is in vele opzichten een rolmodel. Zij heeft enorme lust in het leven, is oordeel loos en geniet van haar grote vriendenkring. Wij zijn thuis bij elkaar. Zij kan zintuigelijk ook zo genieten. We reisden samen door Cuba in de tijd dat er geen eten in de winkels te koop was. Toen we een piepklein winkeltje in een dorpje ontdekten, kochten we een tomaat, een citroen en een blikje sardientjes. Van puur geluk dansten we op het strand. En het belangrijkste: zij is er altijd. She is Present.”

En dat leeftijdsloos zijn, wat is nu het geheim? “Het is vooral een mentaal besluit om ‘forever young’ te zijn. Natuurlijk kan ik ook verdrietig worden over de toekomst die steeds korter wordt. Maar uiteindelijk gaat het er, net als in Life of Pi, om welk verhaal je het liefst gelooft. Voor mij is dat: iedere dag de schoonheid en de liefde ervaren. Ik ben nog steeds verliefd op het leven! Als we op vakantie door Zuid Europa rijden kan ik nog steeds verrukt Zonnebloemen! Roepen, al is het mijn tigste zonnebloemenveld. Leven in het hier en nu maakt dat mogelijk. Als je zo leeft, is alles telkens nieuw. Wat is er heerlijker dan iedere dag het kind, de minnares, de moeder en wijze vrouw in jezelf te ervaren?“